PORTRELER

(Alya'ya ithafen)

Bir o kadar güzel,

ama kırılgan bir seramik gibi,

elden düşmeye meyilli.

Bir o kadar masum,

bir bebeğin uykusu gibi,

bölünmeye en müsait yerinden.

Bir o kadar narin,

bir kelebeğin kanadında duran toz gibi.

Hafifçe dokunsan, eksilecek..

Bir o kadar hazin,

cam bir bardağın kenarında unutulmuş dudak izi…

Bir zamanlar konuşmuş ama şimdi sessiz..

Bir o kadar yakın,

ama elin değdiğinde bile yabancı.

Sabah uyanır uyanmaz hatırladığın 

bir rüyaya benziyor,

Gerçektir, ama az sonra unutulacaktır.